Przez niebo rozgwieżdżone, wpośród nocy czarnej, To one pędzą wicher międzyplanetarny, Ten wicher, co dął w ziemię, aż ludzkość wydała, Na wieczny smutek duszy, wieczną rozkosz ciała. Miłość i śmierć są motorami tego, co dzieje się na świecie – one wprawiają w ruch, one sprawiają, że ludzie cierpią, ale także rozkoszują się, radują.