Polegało na planowaniu ogólnym strategii rozwoju gospodarczego kraju.

Centralne planowanie w PRL polegało na całkowitym uzależnieniu gospodarki od państwa.  W gospodarce planowej rezygnuje się z mechanizmów wolnorynkowych (np. ustalanie ceny poprzez wielkość popytu i podaży) na rzecz decyzji wydawanych odgórnie przez władze centralną.  W PRL gospodarka opierała się na planach. Plan taki (3- albo 6-letni) zakładał jakie są priorytety produkcji, ustalał ceny produktów oraz sposób rozdziału wypracowanych dóbr i pieniędzy. Należy jednak pamiętać, że PRL była państwem podległym ZSRR i każdy plan gospodarczy było opaerty o wytyczne z Moskwy. Teoretycznie sterowanie gospodarki miało na celu uniknięcie bezrobocia, nadprodukcji i koniunkturalizmu - charakterystycznych dla krajów kapitalistycznych. Sterowanie gospodarki odbywało się za pomocą agencji rządowych.